Ergens over naar huis schrijven, dat doet geen enkele topsporter meer. Daarom heb ik die taak op mij genomen in mijn wekelijkse sportcolumn. Het thuisfront zal vanaf heden geen genoegen meer hoeven nemen met een duimpje omhoog als reactie op een Whatsapp bericht, ik geef een fictief inkijkje in de staat van zijn van de topsporters.
Tim van Asch
Ninove, februari 2024
Lieve Moniek,
Guess who’s back? Wat voelt bevestiging goed na maanden van twijfel. Zo bang was ik dat het oude niveau er na de operatie niet meer in zou zitten. Nou ik heb nieuws: het oude niveau is er nog, sterker nog, ik voelde mij als herboren. Grappig statistiekje: mijn success rate is 100% in de Omloop het Nieuwsblad. Misschien nog grappiger: dat je als 36 jarige renster kunt debuteren in een koers en ook meteen kunt winnen. Ik had mij geen beter debuut kunnen voorstellen. Hoewel, heb je gezien wat er gebeurde op de beklimming van de Muur van Geraardsbergen?
We waren met acht vooruit, alleen Longo Borghini reed er nog voor. Aan de voet van de beklimming staat een persoon, die wat mij betreft geen liefhebber genoemd mag worden, een beker bier, hoop ik, in zijn handen. Hij kijkt mij aan. Ik denk hij zal toch niet. En wat denk je? Hij gooit zo dat glas bier leeg in mijn gezicht. Nu ben ik wel wat gewend in de cross, maar zo bont heb ik het nog nooit meegemaakt. Ziedend was ik. Vanaf dat moment wist ik dat ze van goede huize moesten komen om mij er nog af te rijden vandaag.Uiteindelijk bleven we met z’n vieren over. Wat een zware finale was het. De Trek dames die absoluut geen sprint wilden en maar bleven demarreren, en Kopecky die een sprint tegen mij wel aandurfde en iedereen maar bleef terughalen. Ze voelde zich duidelijk sterk, maar zoals jij als geen ander weet: er zijn geen garanties in de topsport. Dit is overigens net zo waar als: een oude vos verliest haar streken niet. Nou deze oude Vos ook niet. Ik was getergd tot op het bot, met het bier nog plakkend aan mijn kin. Als ik hier finale kan rijden, kan ik hem winnen ook, schoot het door mijn hoofd op 500 meter van de meet. Ondanks dat ik het tegen de wereldkampioen opnam, had ik vertrouwen. Er zat nog wat in de benen. Ik sprintte! Ik was er weer! Er zat kracht op elke pedaalslag, ze waren allemaal raak. Het was raak. Ik win! Na alle tegenslagen is dit wel een hele lekkere overwinning. Het smaakt naar meer, ze zijn nog niet klaar met me. Daar was je misschien al bang voor.
Tot snel Mo, ik schrijf je weer.
Je Marianne
Irene Schouten – Om over naar huis te schrijven