Irene Schouten – Om over naar huis te schrijven

Ergens over naar huis schrijven, dat doet geen enkele topsporter meer. Daarom heb ik die taak op mij genomen in mijn wekelijkse sportcolumn. Het thuisfront zal vanaf heden geen genoegen meer hoeven nemen met een duimpje omhoog als reactie op een Whatsapp bericht, ik geef een fictief inkijkje in de staat van zijn van de topsporters.

Tim van Asch

Calgary, februari 2024

Lieve pap,

Weet je wat het eerst door mijn hoofd flitste toen ik het ijs raakte met mijn heup. De Playbackshow van Wervershoof. Weet je dat nog? Ontroostbaar was ik. In mijn hoofd was ik de beste. En de beste act moet winnen toch?! Nou niet dus, ik kan er nog steeds boos over worden. Maar goed, ik lag dus languit op het ijs, in de kussens en de race ging gewoon verder. Het voordeel van de massastart is dat je nog een kleine kans hebt. Toen dacht ik meteen: Rustig blijven, een kleine kans is ook een kans. Volle bak ben ik achter de grote groep aan geschaatst. Elke ronde kwam ik een stukje dichterbij, maar ik weet niet of ik ooit zoveel pijn heb gehad tijdens een wedstrijd. Dat vergeet je trouwens ook snel weer, die pijn, vooral als je de wedstrijd wint.

Gelukkig ging de Italiaanse voor de groep uitrijden en wilde niemand haar echt gaan halen, daardoor viel het zo nu en dan stil. Dit was het stukje geluk dat ik nodig had. Na een aantal rondes hard achtervolgen kon ik aansluiten in de groep pap. In de groep rijden betekent sprinten en dat is wat ik kan, zeker na een zware wedstrijd. Het was precies waar ik voor gekomen was. Naast de teamachtervolging de 3000 en de 5000 meter natuurlijk. Ik moet zeggen, het tweede stukje geluk dat ik nodig had kwam van Marijke, dankzij haar machtige laatste rondes kon ik mij in de luwte opladen voor mijn eigen sprint. Blondin was aan het afzien, dus ik rook mijn kans. Zoals ik al zei: Een kleine kans is ook een kans. Het is gelukt pa! Mijn derde goud op deze wereldkampioenschappen. Je hoopt erop, maar als het dan lukt en alles op zijn plaats valt, vandaag iets te letterlijk, dan voelt dat echt mooi. Ik kan er ook beter van genieten nu.

Nu maar hopen dat deze extra inspanning van vandaag, mij niet te veel energie heeft gekost. Die 5000 meter morgen wil ik ook winnen.

Tot snel pap, ik schrijf je weer.

Je Irene

Ps: 1 seconde en 26 honderdsten kwam ik tekort pap. De extra inspanning van gisteren maakte vandaag toch het verschil. Geen goud maar zilver voor mij op de 5000 meter. Ik baal enorm, niveautje playbackshow. Maar goed, ik neem 3 gouden en een zilveren medaille mee naar huis, slechter had ook gekund. Het doet wel pijn, nu weet ik weer hoe het voelt.