Ergens over naar huis schrijven, dat doet geen enkele topsporter meer. Daarom heb ik die dankbare taak op mij genomen in mijn wekelijkse sportcolumn. Het thuisfront zal vanaf heden geen genoegen meer hoeven nemen met een duimpje omhoog als reactie op een Whatsapp bericht, ik geef een inkijkje in de staat van zijn van de topsporters.
Tim van Asch
Mannheim, januari 2023
Lieve mam,
De eerste wedstrijd zit er alweer op. Zolang heb ik naar dit EK toegeleefd en nu ben ik hier echt en hebben we alweer een wedstrijd gespeeld. Soms moet ik mijzelf nog wel eens knijpen. Dat ik met het Nederlands team op weer een eindronde (EK) sta. Dani, mijn slaapie, vindt je pannenkoekenrecept net zo lekker als ik, hij heeft voor de wedstrijd zeven (!) pannenkoeken opgepeuzeld en raad eens hoeveel doelpunten hij gemaakt heeft tegen Georgië? Je raadt het al, ze smaakten voor mij naar thuis, naar jou en naar de overwinning, en het klopte weer 34-29. Een lekker begin grapten Dani en ik na de wedstrijd, niet iedereen snapte de dubbele laag in die opmerking.
Ik moest nog wel aan je denken tijdens de warming up in de vollopende handbalhal. Hoe je altijd zegt tegen mij: ‘Wie niet groot is moet snel en slim zijn en dat ben je’. Nou de tegenstanders waren weer ouderwets groot en sterk. Ik heb soms echt het idee dat ze mij over het hoofd zien. Dat ik in een andere dimensie handbal, en als onze dimensies elkaar dan eindelijk kruizen, zijn ze al te laat. Dan ben ik al gevlogen. Het is zo’n mooi gevoel mam, als ik op snelheid met een lichaamsschijnbeweging door de verdediging snijd en vliegend op het doel af kan om vervolgens de doelman te verschalken. Niets zal dat gevoel ooit evenaren, nou ja, wellicht de no-look pass op de cirkelloper, maar je snapt wat ik bedoel.
Enfin, hoe gaat het met u? Heb je jouw kleindochter nog gezien op Insta? In Nederlands team stijl met Steins op haar rug. Dat maakt me trots! Ik hoop jou ook, ik mis mijn meiden en jou natuurlijk ook. Ik ga nu snel stoppen. Dani zegt dat we weg moeten voor de uitlooptraining. ‘Bosnië wacht op ons en die laten zich niet verslaan met de pen. Er moet gewerkt worden.’ Aldus Dani.
Tot snel mam. Ik schrijf je weer.
Je (kleine) Luc
Loslaten
