loader-logo

Het ongrijpbare vakantiegevoel

Ik ga op vakantie en neem mee: Een koffer vol stress, een tas vol ingesleten gewoontes en een potje onrust.

Het past allemaal maar net in de auto waarmee we naar het zuiden rijden. Om twee weken lang plezier te maken en de strijd aan te binden met de vastigheden en tijdschema’s van een jong gezin in combinatie met homeschooling op een bedje van thuiswerken.

Kortom: laat die welverdiende vakantie maar beginnen.

Het begint dan ook goed, de eerste tweeënhalve vakantiedag ben ik knetter chagrijnig. De stroom aan gedachtes in mijn hoofd raast maar door. Daarnaast blijkt het lastig om alle patronen los te laten waarmee ik mij het afgelopen jaar lang staande heb weten te houden. Niets doen, mezelf rust gunnen en genieten. Het vergt een hoop inzet.

Als de stilte in mijn hoofd toeneemt en ik steeds meer begin te aarden, valt opeens, totaal onaangekondigd, het vakantiegevoel binnen. Een soort verliefd gevoel maakt zich meester van mij en de dingen om me heen zijn opeens prachtig. Alles wat maar een beetje anders is dan thuis, bevestigt en versterkt het vakantiegevoel. De te luide muziek van de karaoke avond, de slechte koffie, de gaten in de grond die voor toilet door moeten gaan en de kletterende deuren van het toiletgebouw midden in de nacht. Perfect is het.

En dan komt het besef… Vanaf nu ga ik het helemaal anders doen. Dit is het leven. Ik ben super rustig en ontspannen. Dit is hoe het altijd zou moeten zijn. We gaan hier een huis kopen… of… Beter nog, we kopen een camper! Vanuit huis roadtrips maken… Altijd onderweg. Dat lijkt mij voldoende om dit gevoel vast te houden, toch!?Helaas! Na een digitaal rondje marktplaats en lokale makelaars blijkt de vraag groter dan het aanbod. Onze wens is maar weer eens groter dan het budget. Hoe ga ik dit gevoel dan vasthouden als ik straks weer thuis ben?

Dan komen de goede voornemens. TV-loze avonden, goede gesprekken onder de veranda, elke week minimaal één keer lezen in bad. Aandacht voor mijn gemoed, niet alleen maar doorrennen. 1-op-1 uitjes met de kinderen. Vrienden! Leven. Er op uit! En tegelijkertijd mijzelf ook wat meer rust gunnen. Klinkt als een plan. Zo ga ik het vakantiegevoel vasthouden dit jaar.

Met de auto volgeladen met goede voornemens, een tas herinneringen en een koffer vol verhalen beginnen we aan de lange terugreis. Het verlangen naar huis en eigen bed is groot, maar de spanning en de onrust beginnen ook te knagen. Ik hou dit gevoel vast, prevel ik. Het wordt een soort mantra van de terugreis. Vasthouden!

Eenmaal thuis probeert het dagelijks leven mij direct kopje onder te duwen. Ik probeer koste wat het kost vast te houden aan het vakantiegevoel. Dat gaat een dag goed, twee dagen ook nog en dan gebeurt het…

Pats… Ik ben terug.

Terug van weggeweest. Thuis.

Weg vakantiegevoel.

En terwijl ik ’s avonds tijdens een ‘TV-loze’ avond naar een aflevering van ‘We zijn er bijna’ kijk, waarin veelal gepensioneerde Nederlanders een groepsreis maken en van camping naar camping trekken, zie ik opeens het vakantiegevoel terug. De mensen die meedoen aan ‘We zijn er bijna’ zijn het vakantiegevoel in levende lijve. Ze genieten werkelijk van ieder dingetje, hoe kneuteriger hoe beter. Lees: een kopje eigen gezette koffie verorberen op de klapstoel langs de snelweg, met de opgenomen herhaling van Goede Tijden, Slechte Tijden op de achtergrond. Zelfs de regen die met bakken uit de lucht komt zorgt niet voor een onvertogen woord. Deze mensen zijn overduidelijk besmet met het vakantievirus. Daar hoeft geen dokter aan te pas te komen. Ik besef mij tegelijk dat ook deze mensen dit gevoel weer los zullen moeten laten als ze thuis zijn. Het dagelijkse ritme en de vaste patronen zullen uiteindelijk ook victorie kraaien over hun vakantiegevoel. Gepensioneerd of niet.

Wat het vakantiegevoel nu precies is, waar het vandaan komt en waarom het voelt zoals het voelt is mij nog niet helemaal duidelijk, maar dat het gevoel ongrijpbaar is en niet vast te houden of te verlengen is, staat vast.

Dus of je nu op wereldreis bent een weekendje weg of gewoon kampeert in eigen tuin, mocht het vakantiegevoel om de hoek komen, omarm het, leg het geen strobreed in de weg en hou het vast zolang als het duurt.

Wat mij betreft: volgend jaar weer.

0 Points